De Batignolles-begraafplaats – de vierde grootste in Parijs, maar niet zo populair onder de toeristen, Montmartre of Montparnasse. Het werd ontdekt in 1833 naar een nieuwe stad Batignolles-Monceau en nam vervolgens een paar hectare. Nu is het meer dan 10 ha, die zijn gelegen op 15 duizend graven. Beroemdheden van de eerste orde zijn begraven hier niet zo veel, de nummering van de graven ongemakkelijk, begraafplaats ligt aan de rand – in de buurt van Boulevard peripherique. 900 bomen (kastanje, es, esdoorn, plataan) 't save: highway loopt direct boven de graven, de monumenten hier in het stof en vuil.

Echter, voor russische toeristen de Batignolles-begraafplaats kan het zeer interessant zijn – hier is de russische emigratie begraven hun doden worden aan Sainte-Genevieve-des-Bois.

Op oudere platen gegraveerd de namen: Demidov, Naryshkin-Witte, Trubetskoy, Nelidova, Word, Volkonsky, Bakhmetiev. Het familiegraf diplomaat George Bakhmetiev ligt net onder de ringweg grill is altijd bedekt met een laag stof... Ondernemer Pavel Ryabushinsky, componisten Sergei Lyapunov en Fjodor Akimenko, Archimandrite Vladimir (Goethe), schrijver en publieke figuur van de barbaarse Excel, diplomaat Michail Girs, kunstenaars Alexander Benois en Leon Bakst is hier ook begraven. Onmiddellijk, bij de Batignolles-begraafplaats, lag de grote russische zanger Fjodor Chaliapin, maar in 1984, zijn stoffelijke resten werden overgebracht naar Moskou, de Novodevitsj begraafplaats. Maar op het graf van een van de ideologen van het russische liberalisme en de oprichter van de cadet partij, Pavel Milyukov lag nog steeds bloemen.

Onder de franse beroemdheden begraven hier, veel namen, dat is het onwaarschijnlijk dat het zal zeggen: een russische toerist. Maar de naam van Paul Verlaine is bekend. Een dichter, een dronkaard, een Zwerver wonen aan de rand van Parijs. Die hard, in armoede en lijden, bijna in de waanzin, maar wist te communie. Hij werd begraven in het familiegraf, zoals voorspeld door Verlaine ' s gedicht "Batignolles":

Overgewicht brok van tufsteen; de namen van de vier:
Moeder, vader en ik, en later de zoon; in een rij.
Op de begraafplaats zijn we rusten in vrede;
Marmer en gras in de benauwde muren.

Tuff, vijf gezichten; onbeleefd tomb
De hoogte van de meter, glabrous; rond
Strekt zich uit van de keten – duidelijke grens.
En de voorsteden in slaap: hoewel zwak geluid.

Vanuit hier zijn we engelachtige pijp
Oorzaak in zijn uur om eindelijk
Om te leven, volledig in het leven mirovoy,
Oh, geliefden, mijn zoon, moeder, vader!

(Vertaald Door George Shengeli)